Wspólnoty

Wspólnoty Ruchu Szensztackiego

Dzieło Szensztackie posiada oryginalną, wielopostaciową formę, dla której trudno znaleźć odpowiednik w ramach dotychczasowych struktur Kościoła. Rodziło się ono inspirowane przez ojca Kentenicha otwartego nieustannie na znaki i prowadzenie Bożej Opatrzności. Całe dzieło obejmuje (1) instytuty, (2) związki, (3) ligi i (4) Ruch Pielgrzymkowy. Charakterystyczne jest to, że poszczególne wspólnoty nie są od siebie uzależnione w sposób prawny, ale posiadają pełną samodzielność w kształtowaniu i pielęgnacji swojego życia. Tym, co je łączy i zespala, jest przymierze miłości z Trzykroć Przedziwną Matką, Panią i Królową, ten sam Założyciel oraz duchowość przez niego pozostawiona, lecz realizowana w różnym stopniu w zależności od formy i stanu, jaki sobie obrała i w jakim żyje każda poszczególna wspólnota.

Ruch Pielgrzymkowy

Szensztacki Ruch Pielgrzymkowy powstał wokół sanktuariów Trzykroć Przedziwnej Matki wnoszonych po drugiej wojnie światowej w wielu krajach. Jako wierne kopie sanktuarium w Szensztacie stały się one centrami życia religijnego. Oznaką przynależności do Ruchu Pielgrzymkowego jest regularne pielgrzymowanie do takiego sanktuarium, zawarcie z Matką Bożą przymierza miłości i uczynienie go źródłem duchowej siły i dojrzałej formy chrześcijańskiego życia w zmierzaniu ku świętości dnia codziennego. Ruch Pielgrzymkowy nie jest podzielony na jakieś stałe, trwałe ugrupowania. Mimo to każda pielgrzymka, zgodnie z pedagogicznymi zadaniami Szensztatu, ma służyć apostolskiej formacji jej uczestników. Tak w duchu odpowiedzialności za chrześcijańskie posłannictwo dokonuje się uaktywnienie coraz to szerszych kręgów ludzi. Dlatego też pielgrzymki do sanktuariów szensztackich nie są na ogół inicjatywami masowymi, ale odbywają się w niewielkich grupach, które otaczane są indywidualną opieką.

Dzieło Szensztackie posiada oryginalną, wielopostaciową formę, dla której trudno znaleźć odpowiednik w ramach dotychczasowych struktur Kościoła

Liga Apostolska Szensztacka

Liga Apostolska powołana została do życia przez ojca Kentenicha w 1920 roku. Miała ona umożliwić współpracę w Dziele Szensztackim tym licznym warstwom katolików, którzy nie czuli się powołani do Związku Apostolskiego. Od samego początku podzielona została na samodzielne ugrupowania. W ten sposób ukształtowały się wspólnoty z własnym kierownictwem: ligi księży, mężczyzn, matek, rodzin, pań, chorych, młodzieży. W odróżnieniu od Ruchu Pielgrzymkowego zaakcentowana jest w nich mocniej więź z konkretnym kręgiem osób. I tu jednak w żaden sposób nie zachodzi obowiązek ścisłej przynależności do konkretnej stałej grupy. Praktykowana jest zaś intensywniejsza troska o życie przymierzem miłości zabezpieczona przez różne, w sposób wolny wypracowane i przyjęte formy życia. Do najważniejszych zadań członków Ligi należy uobecnienie i realizowanie ideałów Szensztatu w parafiach i diecezjach oraz troska o chrystianizację świata w zasięgu własnego życia i powołania.

Związek Apostolski

Kiedy założone 18 października 1914 roku Dzieło zaczęło się rozszerzać poza okolice Szensztatu ojciec Kentenich powołał do życia w 1919 roku Związek Apostolski. Do pierwszej wspólnoty związkowej gromadzącej na początku wyłącznie mężczyzn dołączył wkrótce Związek Księży Diecezjalnych, Niewiast i Rodzin. Te różne wspólnoty – związki mają za zadanie takie kształtowanie pojedynczych chrześcijan i całych grup, aby żyjąc zanurzeni w świecie zdolni byli pociągnąć za sobą innych, prowadzić ich i w ten sposób realizować posłannictwo Szensztatu i całego Kościoła. Celowi temu służyć ma w pierwszym rzędzie metoda nazwana przez ojca Kentenicha „apostolstwem życia”. Aby móc zrealizować to zadanie każdy ze związków obiera drogę dążenia do doskonałości w duchu rad ewangelicznych, odpowiednią dla poszczególnych stanów. Należący do nich pielęgnują silne więzi ze swoimi wspólnotami i angażują się w realizowanie ich ideałów. Znają też, w ramach obowiązujących statutów, dobrowolne podporządkowanie się kierownictwu związku.

Instytuty

Ojciec Kentenich, aby dać Dziełu tak bardzo rozbudowanemu i rozprzestrzenionemu po całym świecie mocny rdzeń powołał do życia cały szereg instytutów. W nich ideał „nowego człowieka w nowej społeczności” miał znaleźć odzwierciedlenie w możliwie doskonałej formie. Na statucie prawnym instytutów świeckich powstało do tej pory sześć takich wspólnot: Instytut Ojców Szensztackich, Księży Diecezjalnych, Sióstr Maryi, Pań Szensztackich, Braci Maryi i Rodzin.

.

Odwiedź strony innych wspólnot

Instytut Ojców

Młodzież Szensztacka

Instytut Sióstr

Związek Rodzin