Luty 2020 – czwarty miesiąc nowenny
… z prostotą i łagodnością…
Impuls
„Z im większą prostotą mówię „Tak, Ojcze”, im bardziej na wzór Matki Bożej powtarzam „Oto” (Oto ja Służebnica Pańska), „fiat” (Niech mi się stanie według Słowa Twego), tym bardziej upodabniam się do Ojca w prostocie i skromności… Wiem, że to co zsyła mi Pan Bóg jest tym co najlepsze. – To wystarczy prostemu dziecku. Ojciec zsyła to. Jak dalece duchowo, wewnętrznie jest to od siebie zależne , proste dziecko nie musi wiedzieć. Wiem tylko, że to co mnie w każdym momencie dotyka, jest przez Boga Ojca przewidziane, bezpośrednio przewidziane lub dopuszczone. Tak więc proste dziecko w [postawie] „Tak, Ojcze” ma rozwiązanie wszystkich życiowych doświadczeń.
Muszę tylko w każdej sekundzie mówić TAK. Każda następna sekunda może przynieść nowe „Tak, Ojcze”. W każdym razie nie męczę się wtedy rozważaniem: Co stanie się wtedy i wtedy? Oto jaki szczyt świętości znajduje się w prostocie! Dziecięctwo oznacza skromne, proste mówienie TAK do wszystkiego, czego Bóg od nas oczekuje, to jest najwyższa dojrzałość”. (J.K. Bóg moim Ojcem s. 99 nn.)
Jeśli chodzi o relacje z innymi, powinniśmy przede wszystkim być cudem łagodności i cierpliwości”. (J.K. Dobre słowo na każdy dzień / Apostolat Pielgrzymującej MTA)
Do refleksji:
-
Czy jestem – jak proste, skromne dziecko – przekonana o tym, że Ojciec Niebieski jest wierną i życzliwą Mocą, która mnie prowadzi, że On przed wiekami naszkicował i przewidział plan mojego życia, – czy też niepotrzebnie zabiegam i troszczę się o wiele spraw, lub zbyt wiele trosk zaprząta moje myśli?
-
Czy wystarczająco stawiam pytania o Bożą Wolę i mówię moje „Tak, Ojcze” do niej – czy też idę za moją własną wolą, moim wygodnictwem…?
-
Czy staram się z prostotą trwać w relacjach z innymi – zwłaszcza wtedy gdy dotyczy to popełnianych przez nich błędów i słabości? Czy wierzę, że Bóg ma cierpliwość do moich błędów i słabości?
