Forum Apostolatu Pielgrzymującej Matki Bożej z Szensztatu na Górze Świętej Anny.

Zawsze choć trochę więcej! – dla Boga, Maryi i ludzi.

I dzień – Mieliśmy okazję spotkać się w pięknym miejscu, u Babci Pana Jezusa, gdzie doświadczyłyśmy od Was wiele miłości…

W dniach od 9-11 sierpnia br. odbyło się I Forum dla koordynatorów oraz opiekunów kręgów Apostolatu Pielgrzymującej Matki Bożej z Szensztatu. Na spotkanie przybyli przedstawiciele diecezji, gdzie rozwija się Apostolat. Spotkanie weekendowe, które odbyło się przy sanktuarium św. Anny, a którym opiekują się ojcowie Franciszkanie zebrało około 270 opiekunów kręgów z południowej, zachodniej i południowo-wschodniej części kraju. Forum otwiera dla nas Rok Jubileuszowy w Kościele oraz 75 lat od chwili, kiedy sługa Boży Jan Pozzobon wyruszył z pierwszą kapliczką do rodzin w Santa Maria w Brazylii. Spotkanie Forum na Górze św. Anny, to czas wielkiej łaski, czas wspólnej modlitwy i dziękczynienia Panu Bogu. To także czas spotkania się z delegatami wielu diecezji Polski i uświadomienia sobie, że jest jednak wiele osób, które chcą robić coś więcej dla bliźniego i Kościoła – usłyszeliśmy od wielu uczestników spotkania.

Wybraliśmy motto „Razem w Przymierzu dla Kościoła”, które jako ruch pielgrzymkowy, będący częścią Ruchu Szensztackiego, chcemy realizować w codziennym życiu przez niesienie Maryi do rodzin w parafii. Mamy też drugą część motta, którą jest myśl, jaka niosła przez życia Jana Pozzobona: „zawsze odrobinę więcej”, tłumaczone też jako „choć trochę ponad przeciętną”. W lutym powstał zespół wspomagający przygotowania, organizację oraz realizację programu forum. Zamiarem forum było także, aby podzielić się udanymi inicjatywami apostolskimi.

W pierwszym dniu przeżywaliśmy Eucharystię w bazylice, pod spojrzeniem św. Anny, którą sprawowali Ojcowie szensztaccy: Krajowy Duszpasterz Apostolatu – o. Romuald Kszuk, Krajowy Duszpasterz Ruchu Szensztackiego o. Przemysław Skąpski oraz ks. Prałat Zbigniew Samociak.

W forum angażowały się także Szensztackie Siostry Maryi: S.M. Damiana – odpowiedzialna za pracę Apostolatu w południowych diecezjach Polski, S.M. Celestyna, S.M. Renata – pracujące w północnej części Polski, a także S.M. Michaela, która opiekowała się grupką dzieci.

Wieczorem, po przedstawieniu uczestników forum według poszczególnych diecezji wyruszyła procesja różańcowa, przeplatana rozważaniami i świadectwami – nasze życie przeżywane w tajemnicach różańca.

Wybór Góry Świętej Anny na miejsce, w którym odbywało się Forum, to był idealny pomysł. Zawsze to miejsce łączyło, w wielu wymiarach… Poza tym można było się wyciszyć, naładować „akumulatory duchowe” wymienić się doświadczeniem. W czasie procesji różańcowej mogliśmy wspólnie omodlić wielkie duchowe dziedzictwo, które zostawił nam Sługa Boży Jan Pozzobon. Dziękuję za zaproszenie i udział w tym spotkaniu – podkreśla Pani Ewelina.

II dzień — Jesteście dla Kościoła znakiem nadziei i odważnego apostolstwa! Słowa Ks. biskupa Waldemara Musioła.

Spotkaliśmy się, by razem uczynić coś więcej dla Kościoła, ale chcemy się przygotować, by skutecznie i mądrze działać. Czynimy to w przymierzu, bo łączy nas przymierze chrztu świętego oraz przyjęte sakramenty, które jednoczą nas pomiędzy sobą, pomiędzy ludźmi wierzącymi. Pogłębienie wiedzy na temat szensztackiego przymierza miłości, zawartego przez Sługę Bożego Ojca Józefa Kentenicha, które jest fundamentem całego Dzieła Szensztackiego – oto główne myśli konferencji wygłoszonej przez o. Romualda oraz siostry M.Damiany.

Jedna z uczestniczek przekazuje swoje spostrzeżenia: Szensztat — to dla mnie skarb. Usłyszane wykłady a szczególnie słowa: pobożność Maryjna, praca nad sobą, formowanie siebie, wolni ludzie, to właśnie zabieram ze sobą. …Zrozumiałam wagę i znaczenie wkładów do kapitału łask i ofiarowywania ich przez ręce Maryi dla zbawienia świata. Cieszę się, zachętą i słowami J. Pozzobona, aby zawsze czynić choć trochę, trochę ponad przeciętną, chociaż ciut, ciut — to dało mi wiele do myślenia…

W sobotę Mszy św. przewodniczył bp Waldemar Musioł, biskup pomocniczy diecezji opolskiej, na której terenie gościliśmy. Oto słowa zachęty skierowane do uczestników Eucharystii:

…Chcę was teraz na chwilę zaprosić na próg domu w Ain Karem i sczytać najpierw z postawy Elżbiety sposób przyjmowania Maryi i Jezusa, a potem z postawy Maryi sczytać sposób zanoszenia Jezusa razem z Maryją innym ludziom. Zadanie bowiem opiekuna kręgu na tym właśnie — jak sądzę — polega: przyjąć jak Elżbieta, może nawet gorliwiej niż inni, w znaku kapliczki Jezusa i Maryję, a potem — jak Maryja — Jezusa zanieść — powiedział bp Musioł w homilii. Tłumaczył, że z postawy Elżbiety możemy uczyć się otwartości na działanie Ducha Świętego, modlitwy, pokory, bez której nie jest możliwe skuteczne apostolstwo, jak i wpuszczenia Maryi i Jezusa do naszego serca i domu, zgody na to, by byli jego częścią…

Popołudnie było czasem zapoznania się z historią Apostolatu w Polsce, którą przygotowała i poprowadziła Pani Renata Kleszcz-Szczyrba, przedstawiając także udane projekty z wybranych parafii.

Wieczór przeżyliśmy z Panią Izabelą Drobotowicz-Orkisz — aktorką krakowskiego Teatru Hagiograf, która przedstawiła nam spektakl: SŁUGA MARYI DLA ZBAWIENIA DUSZ — osoba i posłannictwo Sługi Bożego Joao Pozzobona — misją na dzisiejsze czasy”.

Niesamowity głos, atmosfera i to, co usłyszałam o życiu Jana Pozzobona wpłynęły na mnie bardzo pozytywnie i zachęciły do pracy nad sobą – dzieli się jedna z uczestniczek spotkania. Natomiast Pani Jadwiga dodaje: spektakl pozwolił nam bardziej poznać i odkryć osobę Jana Poozobona, jak żył słowami „zawsze choć trochę więcej ….” I chciałybyśmy, aby dla nas i naszych kręgów było to inspiracją do dalszego działania…

…Dziękuję za tyle pięknych słów J. Pozzobona. Umacniają mnie w trudnościach i pokazują, że praca, wysiłek jest modlitwą jeżeli moje myśli oddam Bogu. Dawno nie doświadczyłam takiego spokoju ducha, piękna Boga i piękna ludzi prowadzonych przez Maryję. Bardzo podniosła mnie na duchu wiadomość o tym, że Pozzobon dużo się modlił przy pracy, w drodze. Od zawsze tak robię, ale nigdy z nikim o tym nie rozmawiałam a „zły” zasiewał wątpliwości — co to za modlitwa? — tłumaczy inna osoba.

III dzień — Z forum przywiozłam ze sobą dużo „olśnieni”, motywacji i duchowego
umocnienia

W konferencji o. Przemysław Skąpski określił nasze miejsce i zadanie w organizmie Ruchu Szensztackiego w Polsce. Poprowadził nas także poprzez spojrzenie na Apostolat okiem Bożej Opatrzności i we wspólnych doświadczeniach forum, ukazał nam prosty szlak – drogę w przyszłość. Wykorzystać małe znaki, okoliczności a przede wszystkim codzienność w zdobywaniu swoich najbliższych dla sprawy Boga. To także nasza droga, aby tworzyć Królestwo Chrystusa i Maryi i rozszerzać je wśród nas.

Słowa o. Przemysława, że nie możemy zaniedbywać rodziny i mamy łączyć pracę z modlitwą pokrzepiły mnie. Właśnie mam teraz taki okres, że dużo poświęcam czasu rodzinie i dzięki temu funkcjonują. Bardzo się cieszę, że mogłam być tu razem z mężem.

Apostolat Pielgrzymującej Matki Bożej z Szensztatu w Polsce przygotował koronę, w której umieścił różaniec i obrączki małżeńskie, i rozpoczyna przygotowanie, by ukoronować Maryję w kapliczce zwanej polskim Auxiliarem na Królową Nowej Ewangelizacji Rodzin. Przygotowana korona została zaprezentowana podczas forum.

…Pragnę podziękować za tak owocny czas spędzony wśród opiekunów kręgów Apostolatu. Bardzo nam to otworzyło oczy, jak można działać w parafii i jak się więcej angażować. Nie ukrywam, że już mam parę pomysłów, aby choć ciut więcej dać z siebie, ale myślę, że Matka Boża mnie do tego pomału przygotowuje. Po prostu, muszę Jej jeszcze więcej zawierzyć – dzieli się Pani Edyta.

Forum zostało zorganizowane, gdyż widzieliśmy potrzebę wymiany doświadczeń, chcieliśmy się poznać, byśmy wiedzieli, z kim budujemy przyszłość Apostolatu. Dzisiejszy czas wymaga tego, abyśmy w Apostolacie mówili „jednym głosem”. Ważnym aspektem tego spotkania była formacja, poznanie założeń i metod naszej pracy. Był to prawdziwie czas wymiany i dzielenia się doświadczeniem, czas wspólnej modlitwy, gdzie każdego dnia Eucharystia stała w centrum wydarzeń. Wiemy też, co możemy w przyszłości poprawić, dać uczestnikom więcej możliwości na spotkanie we wspólnocie i przeznaczyć więcej czasu na pracę w grupach. Drugim celem forum było zasygnalizowanie i przygotowanie się do rozpoczynającego się Roku Jubileuszowego w Kościele, a także 75-lecia Apostolatu i rozpoczęcie przygotowań do koronacji Matki Bożej w Auxiliarze. Widzimy to jako naszą drogę jubileuszową, wypełniającą najbliższą przyszłość – podsumowuje o. Romuald.

Jestem szczęśliwa, że wzięłam udział w I Forum Apostolatu w Polsce, że przypada to w roku Jubileuszowym Apostolatu. Było to dla mnie ważne, że przybyło wiele osób i byłam wśród nich. Program był rewelacyjny, wszystko dopracowane, konferencje były ciekawe i zadbaliśmy o głębię i jakość, aby ludzie rozwijali się duchowo, a nie tylko stawiali na ilość założonych kręgów. Za to wszystko Bóg zapłać! – dodała Pani Teresa.

Powstała wspaniała wspólnota — docenia Pani Alicja, która wraz z chórkiem przygotowała forum od strony muzycznej: Kochani Przyjaciele! Dziękujemy za to, że jesteście i że możemy wspierać się na naszej drodze do świętości z Maryją. Niech Bóg Wszechmogący wam zawsze błogosławi!

Zdjęcia Gość Niedzielny Pani Redaktor Gabriela Kwaśnicka oraz Jerzy Dominiak
zebrała S.M. Damiana Czogała