W dniach 20-22.10.2023 r., w Otwocku Świdrze, odbyło się Krajowe Spotkanie Apostolatu Pielgrzymującej Matki Bożej z Szensztatu.
To spotkanie uświadomiło nam, uczestnikom, że nasza ziemska pielgrzymka, w objęciach Matki Bożej, prowadzi nas do zbawienia właśnie tą drogą, odkrytą przez Apostolat. Doświadczamy, że nie wszyscy wierzący kochają Matkę Bożą, że nie wszyscy chcą z Nią iść przez życie. Już nie raz doświadczyliśmy, że na nasze pytanie: czy chcesz przyjąć Matkę Bożą do siebie, do swojego domu? słyszymy odpowiedź: nie chcę, bo nie mam czasu, bo nie potrzebuję…. Tymczasem dla nas jest to WIELKA ŁASKA.
Pani Kornelia i Grażyna z diecezji legnickiej dzielą się swoją radością z pobytu w Centrum Szensztackim:
„Konferencje Siostry M. Aliny, Siostry M. Damiany oraz kazania Ojca Romualda wniosły w życie opiekunów i koordynatorów kręgów umocnienie w wierze i gorętsze zaangażowanie w działalność Apostolatu. Świadectwa wiary, w chwilach uzdrowień z chorób, ufność Bogu Ojcu, pokora serca i dzielący się doświadczeniami w Apostolacie, rzuciły nowe światło na codzienność w wierze, nadziei i miłości (…)
Najbardziej zapadło mi w pamięci świadectwo Pani, która będąc daleko od Boga, zdecydowała się przyjąć kapliczkę Pielgrzymującej Matki Bożej, ugościć Królową z Nieba w swoim domu. Jej syn, który popadł w sidła grzechu – w narkomanię sprawiał matce ból, który czuła w sercu. Jej gorąca modlitwa i ufność do Boga zaowocowała. Syn dobrowolnie poddał się terapii i wyszedł z nałogu. Dla Pana Boga nie ma rzeczy niemożliwych. Trwajmy w modlitwie i ufajmy Stworzycielowi.
Maryja nieustannie prosi nas o pokutę, modlitwę i oddanie Bogu. Matka Boża zanosi nasze wkłady do kapitału łask do Jezusa, a On przemienia je w wino łask.
Rekolekcje przybliżyły nam postać Sługi Bożego Jana Pozzobona oraz pozwoliły poznać w nim cechy dobrego opiekuna. Zaczerpnijmy z jego przykładu życia, wdrażajmy jego pokorę serca, poświęcenie, cierpliwość, gotowość na przyjęcie odrzucenia przez innych, przyjęcie woli Bożej, gorliwe życie sakramentalne, dbajmy o czystość serca, odpowiedzialność za ludzi w kręgu oraz okazujmy Maryi naszą miłość. Dziękuję Panu Bogu za możliwość przeżycia tych pięknych rekolekcji, za poznanie osób, które, swoją postawą wzmacniają innych. Dziękuję Ci Maryjo, że wybrałaś mnie na swoje narzędzie, mimo moich słabości!”
Pani Maria z diecezji siedleckiej napisała:
„Dziękujemy za zorganizowanie Dni Skupienia dla Apostolatu. Jak zawsze w Szensztacie są one pełne treści, cennych podpowiedzi, dobrych pomysłów i oczywiście modlitwy, o którą na przestrzeni wieków do dziś w swoich objawieniach prosi Matka Boża. Piękny różaniec, przy blasku świec, z zapalaniem po kolei każdego „paciorka” i świadectwa, to godny polecenia sposób na łączenie naszego życia z rozważaniem tajemnic życia Jezusa.
W programie był także czas na rekreację, dobry relaks, aż do zabawy pełnej śmiechu.
Szczególnie dziękuję za film o J. Pozzobonie. Inaczej odbiera się słowo czytane, a inaczej obrazy „na żywo”. Zadziwiło mnie bardzo intensywne życie Jana Pozzobona – związane z Maryją i głębokie relacje z Nią oraz konkretne działanie dla ludzi, do których wędrował razem Matką Bożą. Zadziwiło mnie i jednocześnie zawstydziło jego zaangażowanie. Mam także nadzieję, że świadectwo jego życia będzie dla mnie długofalowo bodźcem i motywacją do pracy nad sobą i dla Maryi.
Miło było posłuchać o. Romualda… Jego celebrowanie Eucharystii, komentarze i homilie przynaglały do refleksji, ale także nawiązywały do tego, co dzieje się wokół – obok i dalej. Subtelne poczucie humoru, życzliwe słuchanie każdego indywidualnie, znajomość tak wielu osób po imieniu, ich historii i relacji z życia kręgów… to wszystko sprawia, że jest bardzo autentyczny i pomocny w pojmowaniu tego, czym jest Apostolat w Ruchu Szensztackim i jaka rola przypada nam, w tej ogromnej wspólnocie o światowym zasięgu.
Wielką przyjemność miałam także ze spożywania posiłków. Nigdzie na rekolekcjach nie ma lepszej kuchni niż u Sióstr Szensztackich, u s. M.Henryki: smacznie, apetycznie, kolorowo, estetycznie, różnorodnie, zdrowo, a to też ważna część rekolekcji”.
Pani Jadwiga i Anna z Inowrocławia z archidiecezji gnieźnieńskiej dzielą się:
„Moja radość z pobytu w Sanktuarium jest wielka, bardzo odpoczęłam fizycznie, zostałam nakarmiona duchowo, było to dla mnie wielkie świętowanie pod okiem Matki Bożej oraz pod Waszą opieką, kochane Siostry i Ojcze Romualdzie. W czasie skupienia było miejsce na refleksję dotyczącą odpowiedzialności za kręgi i na dotychczasową pracę jako koordynatorki kręgów w parafii. Muszę to przemyśleć i prosić o światło i pomoc Matki Bożej w prowadzeniu naszych kręgów. Zrozumiałam na czym polega składanie wszystkiego do kapitału łask oraz gotowość przyjmowania cierpienia, osamotnienia. Podzieliłam się przeżyciami z członkami naszej parafialnej wspólnoty szensztackiej oraz zdjęciami z pobytu w Sanktuarium.
Jeszcze raz pragniemy podziękować za ten piękny czas spędzony przy Sanktuarium. Warto było skorzystać z tego wszystkiego, co siostry dla nas przygotowały. W centrum spotkanie z Panem Jezusem w Eucharystii i spotkanie z Matką Bożą. Wróciłyśmy umocnione, bogatsze o doświadczenia i bardzo radosne”.
Opiekunowie kręgów z Radzynia Podlaskiego z diecezji siedleckiej wyrażają swoją wdzięczność:
„Nawet w najśmielszych marzeniach, nie przypuszczaliśmy, że to będzie czas przepełniony tyloma łaskami i radością czerpania ze „Źródła przy Sanktuarium Wierności” w Świdrze. Doświadczenie wspólnoty na dniu skupienia i spotkania samego Chrystusa w siostrach i braciach, było niezwykłym prezentem od naszej Ukochanej Trzykroć Przedziwnej Matki. Konferencja Siostry M. Aliny o kapitale łask, kolejny raz uświadomiła nam potęgę tego kapitału, a różaniec przeplatany świadectwami z naszych kręgów Apostolatu przygotowany przez Siostrę M. Damianę był czasem wyciszenia i odkrycia cudów oraz łask jakimi obdarza nas Matka Boża. U stóp Trzykroć Przedziwnej Matki czas minął w mgnieniu oka, w rodzinnej atmosferze. Jesteśmy wdzięczni Panu Bogu i Maryi za ten wspaniały czas i za wszystkich, których postawił na naszej drodze…”
