Konferencja Delegatów 2025 – RELACJA

Dzień Pierwszy – piątek

W piątkowy poranek, po modlitwie i śniadaniu, powitali nas wspólnie, przy użyciu nowych mikrofonów, ojciec Przemysław Skąpski i siostra Emiliana Buława. Witali poszczególne wspólnoty: Apostolat Pielgrzymującej Matki Bożej, Ligę Rodzin, Ligę Matek, Związek Rodzin, Instytut Rodzin, Instytut Pań Szensztatu, młodzież żeńską i męską, Instytut Sióstr Maryi
i Instytut Ojców Szensztackich. Na rozgrzewkę i jako wprowadzenie do pierwszego wykładu śpiewaliśmy pieśń do Ducha Świętego. Towarzyszyło jej rozważanie dwóch tekstów
z modlitewnika W stronę nieba: Zabierz, o Panie, przez ręce mej Matki oraz Pieśń narzędzi. Cała tegoroczna konferencja odbywa się bowiem pod hasłem „Spraw, byśmy stale byli Twym narzędziem”. Z tego też powodu pierwszy wykład, przygotowany i wygłoszony przez ojca Łukasza Pinio dotyczył duchowości narzędzia. Ojciec Łukasz przybliżył nam ten filar duchowości szensztackiej, na który składają się rozumienie przyczyn – pierwotnej i wtórnej, rozumienie ich działania, które w obu przypadkach zakłada postawę wolności, postawę dziecka wobec kochającego Ojca, a to wszystko dla moralno-religijnej odnowy świata
w Chrystusie. Każdy z nas jest do tego powołany i ma ku temu środki, przede wszystkim poprzez pracę nad sobą w świetle ideału osobistego. Wykład ojca Łukasza, a także pozostałe wykłady będą dostępne w Zeszytach Szensztackich. Wszystkie te zagadnienia i przemyślenia zawierzyliśmy następnie Bogu, przez ręce Matki Bożej w czasie mszy świętej, sprawowanej z formularza „Maryja Matka Nadziei”. W drugiej części dnia siostra Virginia i siostra Zoja zaprosiły nas do pracy w grupach, aby na podstawie usłyszanego przed południem wykładu, naszego życiowego doświadczenia i krótkiego tekstu ojca Założyciela o duchowości narzędzia postarać się wypracować – w punktach – „Vademecum Narzędzia” czyli krótki i zwięzły poradnik dla członków ruchu, jak żyć pobożnością narzędzia na co dzień i w tej pobożności się doskonalić. Ostatnim punktem programu przed kolacją była debata na temat współczesnych wyzwań, mocnych stron, nadziei oraz zaangażowania świeckich w Ruchu Szensztackim
w Polsce. W moderowanej przez pana Pawła Kwasa debacie udział wzięli przedstawiciele różnych wspólnot: Instytutu Sióstr Maryi, Instytutu Pań Szensztatu, Rodzin Związkowych oraz Szensztackiej Młodzieży Męskiej. Na finał dnia zapoznaliśmy się z nowymi animatorami wspólnot szensztackich oraz z programem artystycznym przygotowanym przez młodzież szensztacką. 

Dzień drugi – sobota

W sobotni poranek po muzycznej rozgrzewce zapoznaliśmy się z podsumowaniem roku minionego w Ruchu Szensztackim w postaci ankiety. Omówił ją ojciec Przemysław. Ankieta powstała w oparciu o motto – ubiegłoroczne – ruchu. Jedną z ważnych kwestii jest sprawa przynależności do konkretnej wspólnoty. Musimy pomagać sobie nawzajem, żeby odnaleźć dla siebie najlepszą wspólnotę w ruchu, która ma określone wymagania i zobowiązania. Ważne jest, żeby wyjaśniać, która wspólnota jest dla kogo. Odpowiedzi udzieliło 102 respondentów, prawie ze wszystkich wspólnot. Odpowiedzi w ankiecie bardzo dobrze pokazują, jak i czy w ogóle pracujemy z mottem na co dzień. Jak bardzo jest nośne dla nas? Respondenci wskazywali mocno na potrzebę konkretnych wskazówek i podpowiedzi, jak można lepiej pracować z mottem przez cały rok oraz sprawić, żeby było bardziej widoczne, np. w postaci plansz w sanktuarium czy jako zwyczaj, inspiracja, żeby wypowiadać je po każdej modlitwie.

Przed południem mieliśmy jeszcze szansę wysłuchać wykładu ks. dr. Roberta Wielądka „Rodzina narządziem Boga. Zasadnicze pytanie, z którym powinienem stanąć przed Bogiem, to czy pozwolę się Mu posłużyć mną jako narzędziem? Z moją słabością, z moją historią. Tak jak w Biblii, gdzie Bóg wybiera to, co słabe w oczach świata. Co we mnie sprawia, co w mnie jest takiego, że mówię Bogu, że się nie nadaję. Dla Niego liczy się to, czy pozwolę się Mu poprowadzić. Jeśli chcemy pozwolić poprowadzić się Bogu, ważna jest też odpowiedź na pytanie, jaki mam obraz Boga. Kim jest dla mnie Bóg? 

Ksiądz Robert ubogacił nas też dodatkowo wygłoszoną w czasie mszy świętej homilią. W nawiązaniu do Ewangelia o dwunastoletnim Jezusie w świątyni, zaprosił nas do tego, byśmy odpowiedzieli sobie na trzy pytania: czy czuję się u Ojca, u Boga Ojca, jak u siebie? Jak mocno jestem zakorzeniony w słowie Bożym? Jak wygląda moje posłuszeństwo – komu jestem poddany, posłuszny?

Druga część dnia, rozpoczęta po obiedzie, odpoczynku i modlitwie koronką w sanktuarium upłynęła nam na pracy w grupach nad poszukiwaniem motta do pracy w kolejnym roku naszej formacji. Motta szukaliśmy w rozmowie w grupach stanowych: rodzinach, kobietach i matkach, młodzieży. Następnie delegaci z każdej z grup spotkali się w wąskim gronie, by motto sformułować, a pozostali uczestnicy konferencji w tym czasie wspierali ich modlitwą różańcową w kaplicy. Wieczór zakończył się wspaniałym programem artystyczno-apostolskim przygotowanym przez czternasty kurs Związku Rodzin. W tym roku wspólnota Apostolskiego Szensztackiego Związku Rodzin na świecie obchodzi jubileusz 70-lecia, a w Polsce 25-lecie. Jubilatom życzymy błogosławieństwa i wzrostu duchowego i liczebnego.

W oczekiwaniu na ogłoszenie motta, co następuje zwyczajowo w niedzielę przed mszą świętą na rozesłanie, dziękowaliśmy Bogu i Jego Matce za otrzymane łaski we wspólnej modlitwie na wieczorze uwielbienia.     

Dzień trzeci – niedziela

Ostatni dzień konferencji delegatów rozpoczął się wspólną modlitwą w sanktuarium Wierności oraz śniadaniem. Wzmocnieni na duszy i na ciele, w pierwszym punkcie programu tematycznego wysłuchaliśmy sprawozdań z różnorodnych działań naszego ruchu w minionym roku. Pani Mariola i pan Jacek z Opola opowiedzieli nam o spotkaniu Europa Forum w Świdrze. W spotkaniu uczestniczyły rodziny szensztackie z siedmiu państw europejskich, a program był związany tematycznie z mottem „Zakorzenieni w Przymierzu Miłości niesiemy nadzieję”. Przymierze miłości z Matką Bożą i sanktuaria domowe jako źródła nadziei.

Następnie na scenę weszła rodzina szensztacka zaangażowana przy Sanktuarium Zawierzenia w Bydgoszczy, by zaprosić nas na 25-lecie sanktuarium. 21 czerwca 2026 roku o godzinie 12:00. Wszyscy czujmy się zaproszeni! Z kolei pani Alicja Kostka zaprosiła nas, po raz kolejny, do Prosit – miejsca urodzin Józefa Englinga. Prosity się pięknie rozwijają i można już tam modlić się w kaplicy wyposażonej w elementy sanktuarium szensztackiego. W tym roku, to szczególnego rodzaju sanktuarium domowe, zostało poświęcone przez ojca Przemysława. W Prositach można też wziąć udział w Akademii Duchowości Szensztackiej w przestrzeniach starej szkoły, do której chodził Józef Engling. Pani Alicja zaprasza także serdecznie na Sympozjum Pallotyńskie poświęcone Józefowi Englingowi, które odbędzie się w październiku w podwarszawskim Konstancinie. https://www.instytutpallottiego.pl/2025/08/29/jozef-engling-apostol-maryi/ Alicja zapoznała nas także pokrótce ze wspólnotą, którą reprezentuje – ze Związkiem Kobiet – oraz zaczątek nowej szensztackiej inicjatywy jakim jest Akademickie Dzieło Szensztatu. Mówiąc pokrótce jest to grupa ludzi zainteresowanych naukową dyskusją o duchowości szensztackiej i tym, co może ona wnieść do współczesnego świata nauki. Wszystkich chętnych, by dołączyć, serdecznie zapraszamy!

Kolejnym krokiem w relacjach z życia ruchu był skok za ocean, z Polski do Brazylii. Siostra Damiana i ojciec Romuald, którzy dosłownie wczoraj wrócili z pielgrzymki, opowiedzieli nam o obchodach jubileuszowych na 75-lecie Apostolatu Pielgrzymującej Matki Bożej. Z pewnością obszerne relacje pojawią się na naszej stronie internetowej i w Biuletynie Szensztackim. Warto w tym miejscu przypomnieć, że proces beatyfikacyjny João Luisa Pozzobona został otwarty w 1994 roku. W czerwcu tego roku uznano heroiczność jego cnót i Stolica Apostolska ogłosiła go czcigodnym sługą bożym.   

Siostry Szensztackie wprowadziły nas w atmosferę zbilżającego się jubileuszu 100-lecia powstania swojej wspólnoty. Stało się dokładnie 1 października 1926 roku. W tym roku, w październiku, siostry zapraszają na sympozjum otwierające jubileuszowe obchody. Krótki film, który obejrzeliśmy, stał się zachętą do tego, by razem z siostrami dziękować za ich wspólnotę i powołanie. Jubileusz będzie przebiegał pod hasłem „Maryja – światło naszej nadziei”. Kolejne wydarzenia, towarzyszące jubileuszowi, będą na bieżąco zapowiadane na naszych mediach społecznościowych. Natomiast główna uroczystość odbędzie się 6 września 2026 roku przy Sanktuarium Wierności w Świdrze.     

Kilka słów o jubileuszu 25-lecia Sanktuarium Matki Jedności w Rokitnicy powiedziała także pani Barbara Chmielewska z Instytutu Pań Szensztatu. Jubileusz był przepięknym wydarzeniem, gromadzącym bliższą i dalszą wspólnotę wokół Matki Bożej, w Jej ogrodzie. Szczególnie pięknie było widzieć rodziny szensztackie z archidiecezji katowickiej i diecezji gliwickiej, które czują się u Matki Bożej jak w domu i mocno angażują się w życie diecezjalne ruchu. Zapraszamy do obejrzenia galerii zdjęć i wysłuchania homilii ks. bp. Sławomira Odera, który przewodniczył jubileuszowej mszy świętej. https://gliwice.gosc.pl/doc/9411952.Bp-Oder-Niech-kazdy-z-nas-stanie-sie-apostolem-nadziei-ktorej

Po przedstawieniu najważniejszych wydarzeń i inicjatyw nadszedł wreszcie wyczekiwany z niecierpliwością moment ogłoszenia nowego motta naszego ruchu, do pracy duszpasterskiej w roku 2025/2026. Ogłosił je nam ojciec Przemysław, przypominając, że konferencja delegatów to swoiste rekolekcje, na których staramy się odkryć, czego Pan Bóg od nas oczekuje i nad czym mamy pracować.

Motto na nowy rok duszpasterski brzmi: „Oto jestem – poślij mnie, by szerzyć miłość, pokój i radość”.

Po tym, jak wersja motta została przyjęta, padło pytanie, jak to wyrazić graficznie. Kluczowym elementem, wyrażającym duchowość narzędzia, jest ręka – związana także z kręgiem ręki istniejącym w Dachau. Dlatego też motto ilustruje wycinek z obrazu MTA, na którym widać dłonie Matki Bożej i Pana Jezusa. Niech ten piękny obraz i motto inspirują nas do pracy!

Barbara Chmielewska