Wprowadzenie do Nowenny
Nowenna jest nabożeństwem w liturgii katolickiej lub prywatną modlitwą, które odprawia lub odmawia się przez dziewięć kolejnych dni, poprzedzających większe święto lub uroczystość. Nowenna może być też odprawiana przez dziewięć kolejnych tygodni, miesięcy lub lat. Niniejsza nowenna jest zaproszeniem do regularnej modlitwy przez dziewięć kolejnych miesięcy – każdego 24 dnia miesiąca, nawiązując w ten sposób do daty poświęcenia kaplicy w Kietrzu, którym był dzień 24 września 1933 roku.
W roku 2023 przypada 90 rocznica poświęcenia kaplicy MTA w Kietrzu, a także, z inicjatywy księży pallotynów, w roku tym będzie miało miejsce otwarcie przy tej kaplicy Drogi Pojednania. Z tego powodu zrodziło się pragnienie ukoronowania Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej na Królową Pojednania i objęcie modlitwą tej inicjatywy poprzez odprawienie nowenny.
Przez dziewięć kolejnych miesięcy (październik 2022 – czerwiec 2023) zapraszamy wszystkich członków Ruchu Szensztackiego, aby podjęli wysiłek modlitwy, by latem 2023 roku (a dokładnie w dzień, który wskaże Opatrzność) dokonać uroczystej koronacji.
W każdy miesiąc nowenny wprowadzać nas będzie stała myśl o. Józefa Kentenicha związana z pojednaniem. Następnie będzie krótkie rozważanie o. Założyciela o Bożej Opatrzności, impuls, modlitwa koronacyjna oraz modlitwa o beatyfikację Sługi Bożego o. Józefa Kentenicha.
Rozważania zapraszają do pojednania Ziemi z Niebem. Zapraszają do tego, abyśmy nie oddzielali tego, co od wieków jest połączone – świata nadprzyrodzonego i doczesnego. Wiara w Opatrzność jest tym, co scala, dlatego nowenna jest o Niej – o wierze w Opatrzność Bożą – głównym charyzmacie Szensztatu.
Zapraszamy do wspólnej modlitwy!
o. Arkadiusz Sosna ISchP
Renata Kleszcz-Szczyrba (Liga Rodzin)
Nowenna Koronacyjna – Miesiąc pierwszy (24 października)
Myśl przewodnia
„By wszystkie umysły zjednoczyły się w prawdzie, a wszystkie serca w miłości” (myśl z obrazka prymicyjnego o. Józefa Kentenicha)
Krótkie rozważanie o. Kentenicha
„Praktyczna wiara w Opatrzność” jest, jak wiadomo, korzeniem naszego istnienia i działania. Kto narusza korzeń, zagraża egzystencji i płodności drzewa. Nie jest rzeczą trudną wykazać, że w naszym przypadku burze czasów nie tylko nie obluzowały i nie wyrwały korzeni, lecz sprawiły, że z roku na rok wrastały one głębiej, wiązały się bardziej ze swoim gruntem i podłożem, czyli ze swoją Praprzyczyną, – z Bogiem. Podobne rzeczy obserwujemy także w przyrodzie, gdzie burze i niepogody powodują mocniejsze wrastanie głównego korzenia drzewa w ziemię, tak, że w przyszłości staje się ono odporniejsze i bardziej wytrzymałe. (…) Tylko w ten sposób było dla nas rzeczą możliwą ze spokojem i pewnie iść własną drogą, nie gubiąc się wśród niebezpieczeństw naszych czasów. Dlatego słusznie nasza Rodzina określa siebie jako „dziecko Opatrzności” (Kentenich, 2019, s. 81)
